Zgodnie z Rozporządzeniem MEN z dnia 3 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych, nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia:

1) posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – na podstawie tego orzeczenia oraz ustaleń zawartych w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym,

2) posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania – na podstawie tego orzeczenia;

3) posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, o specyficznych trudnościach w uczeniu się lub inną opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, wskazującą na potrzebę takiego dostosowania – na podstawie tej opinii;

4) nieposiadającego orzeczenia lub opinii wymienionych w pkt 1–3, który jest objęty pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole – na podstawie rozpoznania indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia dokonanego przez nauczycieli i specjalistów,

5) posiadającego opinię lekarza o ograniczonych możliwościach wykonywania przez ucznia określonych ćwiczeń fizycznych na zajęciach wychowania fizycznego – na podstawie tej opinii.

Podstawowym celem dostosowania wymagań jest wyrównanie szans edukacyjnych uczniów oraz zapobieganie wtórnym zaburzeniom sfery emocjonalno-motywacyjnej. Dostosowanie polega na modyfikacji procesu edukacyjnego, umożliwiającego uczniom sprostanie wymaganiom.

Obszary dostosowania obejmują:

– warunki procesu edukacyjnego tj. zasady, metody, formy, środki dydaktyczne,

– zewnętrzną organizację nauczania (np. posadzenie ucznia słabosłyszącego w pierwszej ławce),

– warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności (metody i formy sprawdzania i kryteria oceniania).

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna obejmuje uczniów:

• Szczególnie uzdolnionych,
• Ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia)
• Z zaburzeniami komunikacji językowej,
• Choremu przewlekle,
•  Będącemu w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej,
• Z niepowodzeniami szkolnymi,
• Zaniedbanemu środowiskowo lub wychowawczo,
• Z trudnościami adaptacyjnymi związanymi z wcześniejszym kształceniem się zza granicą

Uczeń z opinią lub orzeczeniem z Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej pisze test z dostosowanymi wymaganiami według wskazań Poradni lub jest oceniany według następującej skali:

0-19% - 1

39-20 % - 2

54-40 % - 3

74-55 % - 4

99-75 % - 5

100% - 6

 

Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych z języka obcego:

 

DYSLEKSJA

 

Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy:

1. Zasad prezentacji materiału:

• wprowadzenie licznych powtórzeń, zobrazowań, egzemplifikacji ( przykładów z własnego doświadczenia )
• wydłużenie czasu na zrozumienie prezentowanych treści materiału
• przekazywanie treści za pomocą konkretów
•  mobilizowanie uczniów do przygotowania tablic z prostymi lub bardziej złożonymi zasadami ortografii i gramatyki języka obcego w celu utrwalania materiału
• wyrabianie nawyku korzystania ze słowników
• rozłożenie obowiązującego materiału na mniejsze partie

 

2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności:

• formułowanie krótkich i precyzyjnych poleceń w pracach klasowych, kartkówkach i testach
• w przypadku poleceń złożonych, łączących umiejętności i sprawności należy ćwiczyć umiejętność dzielenia tekstu polecenia na kolejne czynności
• stosowanie feedback, czyli potwierdzenia zrozumienia ( informacje zwrotne ), tolerowanie skłonności do informowania nauczyciela o swoim stopniu zrozumienia prezentowanych treści materiału
• wydłużenie czasu na odpowiedź i prace pisemne
• unikanie głośnego czytania w obecności całej klasy ( ewentualnie po opracowaniu zadanego tekstu )
• unikanie czytania zbyt długich tekstów, pisania dyktand, uczenia się wierszyków czy piosenek na pamięć ( zwłaszcza dłuższych ) poprzez dawanie możliwości nauczenia się ich czytania

 

3. Zasad oceniania:

• stosowanie zasady oceniania rzeczywistych indywidualnych postępów w nauce, a nie stanu faktycznego
• ocenianiu nie podlegają błędy ortograficzne
• stosowanie różnego rodzaju wzmocnień, tj. pochwały i zachęty
• ograniczenie w wypowiadaniu się na dany temat do kilku prostych zdań
• naprowadzanie podczas wypowiedzi ustnych poprzez pytania pomocnicze
• unikanie omawiania błędów w obecności całej klasy

 

 

 

    

DYSGRAFIA – nieczytelne pismo.

 

Dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzanie pracy może być niekonwencjonalne. Np., jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby uczynił to sam lub przepytać ustnie z tego zakresu materiału. Może też skłaniać ucznia do pisania drukowanymi literami lub na komputerze.

 

 

DYSORTOGRAFIA - trudności z poprawną pisownią pod względem ortograficznym, fonetycznym, interpunkcyjnym itd.

 

Dostosowanie wymagań dotyczy głownie formy sprawdzania i oceniania wiedzy z tego zakresu. Oceniać odrębnie merytoryczną stronę pracy i odrębnie poprawność pisowni, nie wpisując tej drugiej oceny do dziennika. W żadnym wypadku dysortografia nie uprawnia do zwolnienia ucznia z nauki ortografii i gramatyki.

 

ZABURZENIA PERCEPCJI SŁUCHOWEJ

 

Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy:

1. Zasad prezentacji materiału:

• zapewnienie siedzenia w pierwszej ławce
• zwracanie się twarzą do ucznia podczas omawiania materiału
• sprawdzanie zrozumienia złożonych poleceń słownych
• zapisywanie na tablicy kluczowych słów i nowych pojęć
• wprowadzanie licznych powtórzeń
• wydłużanie czasu na pamięciowe uczenie się nowego słownictwa
• zwracanie uwagi na trudności w zapamiętywaniu pojęć abstrakcyjnych
• stosowanie historyjek obrazowych, ilustracji

 

2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności:

• unikanie oceniania intonacji i czytanych treści
•  unikanie oceniania rozumienia treści przeczytanego przez ucznia tekstu
• dążenie do częstego oceniania prac pisemnych w formie testów z wariantami do wyboru

 

3. Zasad oceniania:

• unikanie obniżania oceny za przekręcanie nowych słów lub za problemy z wypowiadaniem słów dłuższych
• stosowanie oceny opisowej ukierunkowanej na sposób poprawiania błędów w pisaniu ze słuchu
• nie uwzględnianie błędów wynikających z faktu zaburzonej percepcji słuchowej przy ocenie prac pisemnych
• branie pod uwagę trudności z zapisem głosek dźwiękopodobnych oraz trudności w analizie zdań na wyrazy, wyrazów na sylaby i głoski w pisaniu ze słuchu
• ocenianie toku myślenia i umiejętności wyciągania wniosków, a nie błędów ortograficznych w wypracowaniach
•  stosowanie różnego rodzaju wzmocnień, tj. pochwały i zachęty
• ograniczenie w wypowiadaniu się na określony temat do kilku prostych zdań
• naprowadzanie podczas wypowiedzi ustnych poprzez pytania pomocnicze
• unikanie omawiania błędów w obecności całej klasy

 

ZABURZENIA PERCEPCJI WZROKOWEJ

    Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy:

1. Zasad prezentacji materiału:

• nie krytykowanie ucznia, jego brzydkiego pisma, powolnego tempa pracy, niezręcznych ruchów
• przygotowanie pomocy do lekcji tak, aby obrazowo przedstawić to, czego uczeń nie może sobie wyobrazić
• wydłużanie czasu na opracowanie nowego materiału

 

2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności:

• tolerowanie przestawiania i opuszczania liter, mylenia liter i wyrazów o podobieństwie graficznym
• tolerowanie wadliwego odczytywania wyrazów lub opuszczania końcówek
• dostosowanie sprawdzianów w formie testu z lukami i testu wyboru o wydłużonym czasie do możliwości ucznia
• nie ocenianie zeszytów od strony graficznej

 

3. Zasad oceniania:

• ocenianie prac pisemnych pod kątem umiejętności i wyciągania wniosków
•  ocenianie przygotowania ucznia do zajęć i jego zaangażowania

 

     EPILEPSJA

Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy:

1. Zasad prezentacji materiału:

• pracowanie na konkretach
• umożliwianie pracy w małych grupkach korzystając ze wsparcia i kompetencji kolegów
• stosowanie różnorodnych form wzmocnień pozytywnych w celu zwiększenia motywacji do nauki
• kierowanie krótkich i zrozumiałych poleceń
• podkreślanie markerem rzeczy ważnych do zapamiętania
• umożliwienie korzystania z różnych pomocy dydaktycznych
• doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem
• angażowanie uczniów w czynności zadaniowe o charakterze praktycznym
• pomaganie dziecku w znalezieniu najlepszego dla niego sposobu uczenia się i zapamiętywania

 

2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności:

• przygotowanie sprawdzianów dostosowanych do możliwości dziecka z uwzględnieniem jego różnych trudności
• formułowanie krótkich i precyzyjnych poleceń w pracach klasowych, kartkówkach i testach
•  podkreślanie dobrych stron ucznia przy ocenianiu

 

3. Zasady oceniania:

• ocenianie wysiłku włożonego w pracę, a nie efektów
• wydłużanie czasu opanowania dłuższych treści materiału
• nie ocenianie strony graficznej prac i zeszytów

 

ZABURZENIA I ODCHYLENIA ROZWOJOWE

Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy:

1. Zasad prezentacji materiału:

• omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności
• pozostawienie więcej czasu na utrwalenie materiału
•  podawanie poleceń w prostszej formie
• unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć oraz pytań problemowych czy przekrojowych
• częste odwoływanie się do konkretu, czy przykładu
• stosowanie wolniejszego tempa pracy
• odrębne instruowanie dzieci
• objaśnianie nowych wyrazów za pomocą polskiego odpowiednika, kontekstu, w formie opisowej, podania synonimu, antonimu, obrazka, tworzenia związku z nowym wyrazem
• stosowanie dla zapamiętania pisowni literowania, pisania palcem po ławce, pisania ze zróżnicowaniem kolorystycznym liter
• zestawienie materiału gramatycznego języka polskiego ze zjawiskami gramatycznymi charakterystycznymi dla języka obcego, podczas prezentacji materiału
• stosowanie algorytmów w postaci graficznej ( wykresów, tabeli, rysunków ) w nauczaniu gramatyki
• wzmacnianie motywacji do nauki

 

2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności:

• zadanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie
• wydłużanie czasu na wypowiedzi ustne i prace pisemne

 

3. Zasad oceniania:

• liberalne ocenianie poprawności ortograficznej i graficznej pisma
• ocenianie za wiedzę i wysiłek włożony w opanowanie języka
• nakładanie większego nacisku na wypowiedzi ustne

 

ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ, ZABURZENIA ZACHOWANIA, ZABURZENIA KONCENTRACJI UWAGI

    Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy:

1. Zasad prezentacji materiału:

• wyznaczanie uczniom konkretnego celu i dzielenie zadań na mniejsze możliwe do zrealizowania etapy
• wydawanie jasno sprecyzowanych poleceń
• przekazywanie treści w jasnej, prostej i krótkiej formie
• wzmacnianie wszystkich przejawów pożądanego zachowania
• pomaganie uczniowi w skupieniu się na wykonywaniu jednej czynności
• zmniejszenie materiału przepisywanego z tablicy do zeszytu
• wzmacnianie motywacji do nauki
• poświęcanie dziecku więcej czasu niż innym uczniom
• zachęcanie do zadawania pytań
• pobudzanie zainteresowań ucznia, angażowanie ucznia w bardzo konkretne działania
• przypominanie o istniejących regułach, wyciąganie konsekwencji po kilku przypomnieniach
• skupienie uwagi dziecka na tym, co najważniejsze ( wyróżnianie kolorem )

 

2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności:

• zadawanie prac domowych sformułowanych w sposób jasny i przejrzysty, zadawanie zadań krótkich i urozmaiconych
• zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie
• skracanie zadań i prac domowych na mniejsze zadania cząstkowe
• dzielenie dłuższych sprawdzianów na części
• sprawdzanie stopnia zrozumienia wprowadzonego materiału
• przypominanie o sprawdzianach, testach i pracy domowej

3. Zasad oceniania:

• stosowanie zrozumiałego dla dziecka systemu pochwał i kar
• dostosowanie wymagań do możliwości dziecka

 

UCZEŃ Z CHOROBĄ PRZEWLEKŁĄ

• w przypadku zwiększonej absencji umożliwienie pisania sprawdzianów w dodatkowych terminach
• wykorzystanie okresów lepszego stanu zdrowia do pozyskania ocen z odpowiedzi ustnych
• zapewnienie spokojnej atmosfery pracy z uwzględnieniem problemów wynikających z choroby

 

ZESPÓŁ ASPERGERA jest jednym z kręgu autyzmu całościowych zaburzeń rozwoju, które łączą objawy w kilku podstawowych sferach:

• kontaktów społecznych,
• komunikacji społecznej,
• zachowań i zainteresowań,
• nadwrażliwości sensorycznej na różnego rodzaju bodźce.

Cechą charakterystyczną tego zespołu jest dobry rozwój mowy w zakresie słownictwa i gramatyki oraz obecność wąskich specyficznych zainteresowań typu intelektualnego, czyniących z dotkniętych nim dzieci rodzaj małych ekspertów w interesującej je dziedzinie.

Dzieci te mają ponadto:

• Obsesyjne zainteresowania
• Trudności w akceptowaniu zmian
• Trudności z mową i zapamiętywaniem słów
• Zaburzenia interakcji społecznych
• Niezgrabność ruchową, problemy z zadaniami manualnymi
• Zaburzenia integracji sensorycznej

 

Ogólne zasady postępowania wobec ucznia z Zespołem Aspergera:

• dostosowanie do indywidualnych potrzeb ucznia miejsca nauki i procesu nauczania;
• eliminowanie bodźców rozpraszających (wzrokowych, słuchowych); dostosowanie metod i form pracy do indywidualnych potrzeb ucznia;
• pomoc w nabywaniu umiejętności w zakresie „funkcji wykonawczych”, takich jak umiejętności organizacyjne i umiejętności uczenia się;
• stosowanie modelu edukacji opartego na doświadczeniu;
• popieranie informacji słownych tekstem pisanym albo obrazem, ilustracją, filmem;
• przedstawianie nowych pojęć lub materiału abstrakcyjnego w sposób możliwie najbardziej konkretny;
• zwracanie się do dziecka bezpośrednio po imieniu, powtarzanie poleceń, sprawdzanie stopnia zrozumienia polecenia, czekanie aż rozpocznie pracę; używanie krótkich zdań i podawanie jasnych instrukcji;
• zachęcanie ucznia, by w razie potrzeby prosił o powtórzenie, uproszczenie czy zapisanie polecenia;
• uwzględnianie deficytów w zakresie rozumienia niedosłownych wypowiedzi, ironii, metafor, słów i wyrażeń wieloznacznych, a także pojęć abstrakcyjnych, wyjaśnianie ich za pomocą obrazów albo przeciwieństw np. przyjaźń - wrogość; używanie prostego i jednoznacznego języka, unikanie ironii, dowcipów, przenośni, idiomów (chyba, że wiemy, że uczeń prawidłowo je zrozumie);
• w związku z trudnościami w prawidłowym odczytaniu przez ucznia sygnałów pozawerbalnych, każdy wyraz twarzy i gest powinien być poparty informacją słowną.
• kreatywne wykorzystywanie zainteresowań ucznia;
• wspomaganie rozwoju umiejętności komunikacyjnych (słownictwo, rozumienie); dbanie o pozytywną więź z dzieckiem, praca w oparciu o tzw. pozytywne wzmocnienia – pochwały, nagradzanie;
•  wdrażanie i oczekiwanie od ucznia przestrzegania zasad panujących w szkole; pomoc w sytuacjach przeżywanego stresu poprzez przewidywanie, zapobieganie, rozumienie przyczyn i rozwiązywanie stresujących sytuacji;
• wspieranie i umożliwianie kontaktów społecznych;
• w ocenianiu oddzielanie obszarów, w których trudności wynikają ze specyficznych trudności wynikających z zaburzenia;
• dzielenie zadań na wieloetapowe, krótsze części; wyznaczanie mniejszych ilości zadań do wykonania;
• zadawanie krótszych prac domowych w sytuacji, gdy rodzice zgłaszają, że nauka w domu trwa godzinami;
• sprawdzanie wiedzy ucznia w formie jaką preferuje; indywidualizacja wymagań i ocen z poszczególnych przedmiotów.

 

 

UCZEŃ ZDOLNY

 

Indywidualizacja procesu dydaktycznego podczas zajęć edukacyjnych poprzez wzbogacenie i poszerzenie treści nauczania.

• Przydzielanie uczniowi zdolnemu trudniejszych, bardziej złożonych zadań.
• Zadawanie dodatkowych zadań podczas prac klasowych, różnicowanie stopnia trudności prac domowych.
• Zachęcanie do podejmowania prac dodatkowych.
• Stwarzanie uczniowi zdolnemu okazji do swobodnego wyboru zadań trudniejszych, swobodnej decyzji w podejmowaniu dodatkowych zadań.
• Zachęcanie do czytania polecanych przez nauczycieli czasopism, książek.
• Przygotowywanie przez ucznia referatów po przeczytaniu odpowiedniej literatury; stwarzanie możliwości ich prezentacji.
• Organizowanie konkursów rozwiązywania trudniejszych zadań.
• Przygotowywanie ucznia do udziału w konkursach szkolnych i pozaszkolnych.
•  Przydzielanie uczniowi zdolnemu specjalnych ról: asystenta, lidera itp.
• Zwiększanie wymagań co do ścisłości i precyzji wypowiedzi ucznia.
• Współpraca wszystkich nauczycieli uczących ucznia, pedagoga i rodziców w celu zapewnienia uczniowi zdolnemu harmonijnego rozwoju.
• Promowanie ucznia i jego osiągnięć na terenie szkoły i poza nią.
• W pracy z uczniem zdolnym należy stosować zasady: indywidualizacji, stopniowania trudności, systematyczności, udzielania pomocy koleżeńskiej, powierzanie odpowiedzialnych ról.
• Główne metody wskazane w pracy z uczniem zdolnym to: metody aktywizujące, problemowe, zespołowe z uwzględnieniem indywidualnych zdolności (asystent, lider), wskazane są zadania o zwiększonym stopniu trudności (karty pracy), teksty źródłowe -analiza, uczestnictwo w konkursach, olimpiadach przedmiotowych, przynależność do kół zainteresowań.

 

 

UCZEŃ W SYTUACJI KRYZYSOWEJ/TRAUMATYCZNEJ/

• stworzenie przyjaznej, spokojnej atmosfery
• uwzględnienie problemów ucznia w odniesieniu do zachowania się na lekcji
• ewentualne zapewnienie dodatkowych terminów prac pisemnych i odpowiedzi
• unikanie krępujących, osobistych pytań wynikających z tematu lekcji

 

 

 

WYMAGANIA WOBEC UCZNIÓW ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z JĘZYKA OBCEGO

 

Ocena niedostateczna:

Uczeń nie opanował minimum wiadomości z języka obcego. Niechętnie uczestniczy w lekcjach, nie wykonuje ćwiczeń i zadań przygotowanych przez nauczyciela, nie posiada zeszytu ani podręcznika, nie odrabia zadań domowych.

 

Ocena dopuszczająca

Uczeń posiada uzupełniony zeszyt i podręcznik do języka obcego, wykonuje ćwiczenia na lekcjach oraz zadania domowe. Opanował przynajmniej kilka kluczowych słów z danej lekcji, nie potrafi ich właściwie napisać, ale ich wymowa przynajmniej trochę przypomina wymowę danego słowa w języku angielskim. Potrafi dopasować obce słowa do ich polskich odpowiedników. Potrafi wykonywać ćwiczenia gramatyczne bazując na przedstawionych przykładach zdań. Wykonuje ćwiczenia i zadania z pomocą nauczyciela. Popełnia błędy zarówno gramatyczne jak i leksykalne. Słabo czyta, ale stara się odczytać tekst, w razie dużych problemów z czytaniem, stara się powtarzać czytane przez nauczyciela słowa i części zdania.

 

 

 

  Ocena dostateczna

  Uczeń posiada uzupełniony zeszyt i podręcznik do języka obcego, wykonuje ćwiczenia na          lekcjach oraz zadania domowe. Jest w stanie opanować przynajmniej 7 słów z danej lekcji, potrafi je w miarę poprawnie wymówić, choć może popełniać błędy w pisowni. Potrafi podać polskie odpowiedniki tych słów, dopasować obce słowa do ich odpowiedników. Potrafi wykonywać zadania gramatyczne bazujące na przedstawionych przykładach, potrafi ogólnie scharakteryzować dany czas gramatyczny ( operator, końcówka, zastosowanie, podać kilka charakterystycznych słów ). Wykonuje ćwiczenia i zadania z pomocą nauczyciela, ale również samodzielnie, a nauczyciel tylko monitoruje jego postępy. Popełnia liczne błędy zarówno gramatyczne jak i leksykalne. Potrafi przeczytać tekst, choć z licznymi błędami. Potrafi częściowo zrozumieć czytany tekst i wydobyć chociaż kilka kluczowych informacji.

 

Ocena dobra

Uczeń starannie prowadzi zeszyt przedmiotowy do języka obcego, wykonuje ćwiczenia na lekcjach oraz zadania domowe. Jest w stanie opanować większą część słownictwa z lekcji i polskie odpowiedniki obcych słów, choć może popełniać nieliczne błędy w pisowni. Zna zasady zastosowania danego czasu, czy konstrukcji gramatycznej, potrafi utworzyć zdania w danym czasie, choć mogą być one z nielicznymi błędami. Rozumie sens prostych tekstów i potrafi wydobyć z nich kluczowe informacje i zapisać je. Potrafi samodzielnie tworzyć proste teksty. Potrafi ładnie czytać, choć może popełniać nieliczne błędy.

 

Ocena bardzo dobra

Uczeń starannie prowadzi zeszyt przedmiotowy do języka obcego, wykonuje ćwiczenia na lekcjach oraz zadania domowe. Jest w stanie opanować większą część słownictwa z lekcji i polskie odpowiedniki obcych słów. Uczeń ładnie czyta, popełnia tylko nieliczne błędy w wymowie. Zna zasady zastosowania danego czasu, czy konstrukcji gramatycznej, potrafi utworzyć zdania w danym czasie. Rozumie sens tekstów ( prostych i złożonych ) i potrafi wydobyć z nich kluczowe informacje i zapisać je. Potrafi napisać i zorganizować tekst, choć mogą występować w nim błędy gramatyczne, ortograficzne i interpunkcyjne. Potrafi wypowiadać się w języku obcym na tematy z życia codziennego.

 

Ocena celująca

Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który w zakresie wymaganych zasadniczych kryteriów spełnił warunki na ocenę bardzo dobrą i wykazuje się umiejętnościami lub wiadomościami  wybiegającymi poza poziom danej klasy. Może to być szczególnie interesująca treść wypowiedzi, wybiegająca poza schemat materiału omawianego na lekcji lub bardzo bogate słownictwo. Na ocenę wpłynąć mogą również motywacyjne osiągnięcia ucznia, takie jak zakwalifikowanie się do finału konkursu międzyszkolnego z języka angielskiego.

 

Opracowane przez nauczycieli języków obcych w Szkole Podstawowej nr 205 im. Św.  Jadwigi Królowej Polski w Łodzi.

Karolina Adamas

Paulina Alagierska-Jeśman

Izabela Bucka

Jolanta Dróżdż 

Joanna Figiel

Katarzyna Królak

Katarzyna Ratajczyk

Aleksandra Rybacka