Życie Królowej trwało krótko, bo zaledwie 25 lat. Data urodzin Jadwigi nie jest znana, nie zanotowano jej w żadnym dokumencie ani kronice. Być może związane jest to z tym, iż narodziny królewskiej córki przeszły bez echa, gdyż nikt nie mógł przewidzieć, że odegraja ona w przyszłości doniosłą rolę, a może dlatego, że ludzie średniowieczni nie przywiązywali wagi do ścisłych dat i rachuby czasu. Najbardziej prawdopodobną datą urodzin Jadwigi, według hidstoryków, jest 18 lutego 1374 roku.

Jadwiga była trzecią i najmłodszą córką Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki. W 1384 roku młodziutka Jadwiga przybyła do nowej ojczyzny i w dniu 16 października została koronowana na Króla Polski, a w roku 1386 poślubiła księcia litewskiego Jagiełłę, co zapoczątkowało wieloletnią unię Polski, Litwy i Rusi.

Królowa dbała o rozwój kultury narodowej. Dzięki jej staraniom został odnowiony Uniwersytet Krakowski, który był najstarszą i przez długi czas jedyną polską uczelnią.

Aktywność Jadwigi przejawia się też w działalności charytatywnej. Opiekowała się biednymi i chorymi, nie żałując pieniędzy na utrzymanie szpitali dla ubogich. Cnoty królowej, opieka nad chorymi i biednymi zaskarbiły jej miłość i uwielbienie poddanych. W Kronice Jana Długosza możemy przeczytać, iż "ubogim, wdowom, przybyszom, pielgrzymom i wszelakim ludziom nieszczęśliwym i potrzebującym okazywała wspaniałomyślność, wielką rozrzutność, hojność."

22 czerwca 1399 roku Jadwiga urodziła córkę, Elżbietę Bonifację, która zmarła 17 lipca. Wkrótce śmierć zabrała również Jadwigę.

Cały kraj pogrążył się w głędokiej żałobie. Pogrzeb odbył się 19 lipca 1399 roku. Doczesne szczątki królowej wraz z insygniami królewskimi spoczęły w Katedrze Wawelskiej.

W 1986 roku ogłoszono Jadwigę błogosławioną, zaś 598 lat po jej śmierci, 8 czerwca 1997 roku, w czasie wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce, na Błoniach w Krakowie, Królowa Polski Jadwiga Andegaweńska została ogłoszona świętą.